Nr 3: Indonesië

Hallo allemaal! Dit is mijn reisblog. Schik niet, dit is al het derde verhaal maar bij die eerste twee had ik de maillijst nog niet klaar dus toen schreef ik ze maar gewoon voor mezelf/een lichtelijk ongeduldig vriendje (ik noem geen namen) en m'n ouders. Maar ik zal hier zo eens in de week iets plaatsen. Bij deze het eerste verslag vanuit Indonesië:

Op de instructies van Ysanne stap ik, eenmaal buiten het vliegveld, in de bus naar Gambir. Van de jongen die naast me in de bus zit leer ik mijn eerste woordjes Bahasa Indonesisch: laki-laki voor man en iets anders voor vrouw (niet laki, wat mij dan nog wel logisch had geleken). Op het moment dat ik uit de bus stap word ik door hordes potentiële taxi-chauffeurs aangesproken en als eentje dan naar rechts wijst schud ik bij voorbaat alweer nee, totdat ik zie dat hij naar Ysanne wijst die achter een hoog hek vrolijk staat te zwaaien. Na 2 km om te hebben gelopen kan ik Ys eindelijk écht begroeten. We drinken een biertje op een groot plein (soort van het Vondelpark van Jakarta) en praten gezellig bij. Het is hier alleen vrij lastig om op straat stil te staan zonder aangesproken te worden/ op de foto gevraagd te worden door geïnteresseerde Indonesiërs. En kwam een hele aardige meid naar ons toe die dan gewoon stoer begint met 'can I please talk with you for 5 minutes' terwijl haar vrienden op de achtergrond zitten te giechelen. Ze vertelde ons dat ze lerares is en het haar droom is om ook te reizen. Vaak eindigen dit soort gesprekken in 'can I have your facebook' of zelfs 'you can come to my house if you want'. De mensen zijn enorm aardig en uitnodigend en benijden je omdat je reist. We eten bij een straattentje waar de eigenaren zo buitenzinnig worden dat we bij hem eten dat hij een heuse live-stream maakt van ons terwijl we eten en op Facebook zet. Niet de meest charmante online-doorbraak maar je kan niet alles wensen!

De volgende dag lopen we weer door het plein/park en worden we in het Nederlands aangesproken door een wat ouder mannetje. Zijn moeder was vroeger Nederlands lerares waardoor hij het ook leerde. Hij biedt aan om ons een beetje rond te leiden door de stad. Op deze manier lopen we door de grote moskee van Jakarta en de Kathedraal (die overigens maar zo'n 100 m van elkaar verwijderd zijn). We eten bij een straattentje waar de dode vissenkoppen je aanstaren terwijl je je taaie koude kip met tofustaafje en een hele hoop rijst naar binnen werkt. Nee, we zijn nog niet helemaal fan van het Indonesische eten. 'S avonds lopen we door de wijk oud-Batavia. Dit is nog de leukste buurt van Jakarta. Er is een groot plein waar mensen muziek maken en kletsen. Ysanne probeert een henna-tattoo uit en samen worden we uitgelachen terwijl we proberen om een beetje mee te dansen op straatmuziek. Daarna nemen we weer de trein naar het hostel.

'S ochtends vroeg stappen we op de trein naar Bandung, een grote stad die ook wel het Parijs van Azië wordt genoemd... Of tja, genoemd werd. Daar kwamen we achter toen we een uurtje voor aankomst de lonely planet opensloegen en lazen dat het momenteel niet veel meer is dan een te grote, vervuilende werk-stad. Sindsdien ben ik eerder de lonely planet gaan openslaan, want hij had wel redelijk gelijk. Samen met Marjan, een meisje dat we in het hostel tegenkwamen hebben we onze vrije dag in Bandung besteed door er gewoon een beetje doorheen te sjokken. Er staat eigenlijk constant een trafic jam door een groot deel van de stad en er is veel drukte op straat. Maar ondanks dat konden we ons met z'n 3en prima vermaken. We pakken de volgende dag de trein naar Yogyakarta, het bruisende culturele centrum van Java.

In Yogya, zoals de locals het noemen, beginnen we aan het eind van de ochtend onze tour door de stad. We vinden het in Indonesië zo opvallend dat veel mannen van die supervrolijke blousjes dragen met allerlei patroontjes en beslissen dat onze vriendjes ook zoiets nodig hebben (dus Tiemen, wees gewaarschuwd!).Terwijl we bij een tweedehands batik-winkeltje staan te kijken vertelt en vrouwtje ons dat ze een veel leukere batik-winkel kent en stelt ze voor om ons ernaartoe te nemen. Haar naam is Diay en ze heeft nu even me-time omdat haar 3-jarige zoontje bij haar schoonmoeder is. Haar man werkt in Jakarta en ziet ze maar één keer per maand. Ze begeleidt ons door de winkeltjes en het paleis van de Sultan. Aan het eind van de middag nemen we afscheid van haar en gaan we terug naar het hostel. Na een half uurtje rust nemen we alweer de scooter en gaan op weg naar de Prambanan, een prachtig Hindoeïstisch tempelcomplex. Ysanne rijdt en daar ben ik heel blij mee. Als een local weet ze tussen het drukke verkeer dat je van links en rechts komt inhalen heen te crossen. De Prambanan is prachtig en vanaf onze bijna privé-tempel zien we de zon ondergaan. Vervolgens kijken we naar een balletshow met de Prambanan op de achtergrond. De dansers zijn prachtig gekleed in allerlei traditionele gewaden. Ze kunnen alleen niet zo goed met z'n allen tegelijk dansen, wat het er soms wel grappig uit laat zijn. Het live orkest bestaat uit een groot aantal xylofonisten, die allemaal tegelijk hetzelfde deuntje spelen, een grote trommel, een violist en een zanger. Het was in ieder geval wel heel leuk om bij te wonen.

De volgende dag pakken we weer de scooter. Dit keer naar de Borobudur. Ook heel erg mooi om te zien! Alleen moesten we onszelf op een gegeven moment wel een stilsta-verbod opleggen om de groepen Indonesische tieners die met ons op de foto wouden af te weren. 'S middags zijn we het zwembad bij het hostel ingeplenst en 's avonds hebben we onszelf verwend met een echte westerse pizza. Nu zitten we in de trein naar Malang. Ys zit tegenover me een boekje te lezen en uit het raam zwaaien de palmbomen en vogelverschrikkers op de rijstvelden ons na. Op naar ons volgende doel: de Bromo-vulkaan op!

Heel veel liefs en tot horens/schrijvens/ziens,
Niek