Nummer 6, Bali--> Thailand

Hallo daar!

Eenmaal aangekomen op Bali verplaatsten we ons naar Nusa Dua. We sliepen in een mooi guesthouse met een lieve gastheer. Echter had het stadje waar we zaten zelf niets te bieden en spieste Irene bij het straattentje waar we aten een dikke tor uit haar mie goreng. De volgende dag bezochten we een bekende tempel die zelf niks voorstelde maar waar je prachtig uitzicht had op de golven die kapotsloegen op de kliffen. Hierna hebben we nog enkele strandjes bezocht en zijn we in een poging om een leuk restaurantje te vinden de stad ingereden. Dit was alleen nog niet zo makkelijk aangezien één scooter vrij slecht was en mijn helm veel te groot (dit gebeurt vaker, maar soms heb je zo'n helm die zodra je harder dan 30 rijdt naar achter schuift totdat ie zo'n beetje in je nek hangt en je gekild wordt door het bandje dat om je kin hoort te zitten. De enige manier om dit te voorkomen is door voorovergebogen in een soort van wielrenners-houding te zitten, wat er nogal idioot uitziet als je 30 rijdt.) Het beloofde leuke restaurantje bleek ook tegen te vallen en al met al waren we blij toen we weer thuiskwamen.

De volgende dag zijn we gauw weer terug naar Kuta gegaan, waar we nog even konden surfen bij onze surf-dudes. Deze nodigden ons uit om die avond met ons te gaan stappen. Dit beloofde een bijzondere avond te worden. Eerst werden we achter op de scooter naar het apartementengebouwtje van de surfers gebracht. Dit was heel gaaf, we hebben op het balkon gezeten en meegetrommeld/gezongen met een jongen die gitaar en mondharmonica speelde. Vervolgens stond er poolen op het programma en hebben we coctails gedronken en gedanst in een bar met livemuziek. Ys heeft ook nog even gezongen! Uiteindelijk belandden we in een echte Reggae-bar (hoe kan het ook anders) en hebben we lang staan dansen terwijl het ene na het andere Bob Marley nummer werd afgespeeld. De volgende ochtend stonden we alledrie met een goeie kater op en namen Irene en ik afscheid van Ysanne, die een dag later vloog dan wij.

Op alle vliegvelden die ik gezien heb in Indonesië staat een bord dat beschrijf wat je toekomt afhankelijk van hoe lang je vlucht vertraagd is. Zo krijg je een water na 30 min, een water en een pak crackers na 60 min en een water en een full meal na 120 min. Ik vond het vrij ironisch dat dit bord overal te vinden was. En inderdaad, aangezien Irene en ik 2 uur vertraging hadden gingen we met een volle maag het vliegtuig in. Het was heel gek om vervolgens weer in Bangkok te zijn. Je raakt om een gegeven moment zo gewend aan een land dat je in het nieuwe land nog een beetje heimwee hebt naar het oude land. Ondanks dat ik Bangkok nog steeds een hele gave stad vind vond ik het nu ook wel heel overweldigend. Op elke straathoek waar je langsloopt wordt je wel weer verbaasd door hetgene wat de nieuwe straat te bieden heeft. Zo loop je in Chinatown eerst door een straat waar alle winkeltjes geluidspeakers verkopen, ga je de hoek om, verkopen ze allemaal ledlampen en ga je weer de hoek om, verkopen ze allemaal houten deuren. Het lijkt wel of overal een straat voor is.

En vervolgens vertrok ook Irene. Ik besloot niet langer in Bangkok te blijven en nam de nachttrein naar Chiang Mai. Deze stad heeft een klein, levendig oud centrum waar veel mooie tempels te zien zijn. 'S ochtends lopen de monniken door de stad, op zoek naar hun maal van de dag. 'S avonds lopen de toeristen door de stad, op zoek naar het goedkoopste bier. De volgende dag sta ik vroeg op voor een toer naar een elephant sanctuary. Olifanten werden in dit gebied vroeger gebruikt als werktuigen om bomen om te trekken/weg te sjouwen. Velen raakten in de loop der jaren gewond doordat ze op mijnen in Myanmar zijn gaan staan. Tegenwoordig zitten de olifanten in sanctuaries, waar ze verzorgd worden en als toeristische atractie dienen. Ik was naar een klein, lokaal georganiseerde sanctuary waar 5 volwassen olifanten en 1 baby olifant waren. We mochten de olifanten voeren en ze wassen in de rivier. Dit was echt een fantastische ervaring. 'S avonds ging ik met een aantal mensen uit het hostel naar een tempel op een heuvel. Het was heel mooi om de monniken gebeden op te horen zeggen en in de verte de lichtjes van de stad te zien. We waren er alleen wel een beetje lang gebleven en toen we terug wouden stonden alle taxichauffers al in de bar. Terwijl ze discussierden wie het minst dronken was en ons terug zou rijden kwam er gelukkig net een nuchtere chauffeur de heuvel op en konden we met hem mee.

Op mijn laatste dag in Chiang Mai deed ik met een Belgisch stel eerst een hike naar een waterval en maakten we vervolgens een bamboe-raft tocht over de rivier. Dit raften was eigenlijk meer vooruit-worden-geduwd door de gids met een stok, maar het uitzicht was wel mooi. 'S avonds gingen we met het hostel naar een ladyboys show. Dit was echt super indrukwekkend en hilarisch tegelijk. De ladyboys zagen er oprecht als hele knappe vrouwen uit en gaven allemaal dansoptredens in mooie outfits. Ook gingen ze regelmatig het publiek in om de aanwezige mannen het eens even heel moeilijk te maken om er niet warm van te worden. We hebben de avond voortgezet in een nachtclub, waar we heel leuk met een aantal Thaien hebben gedanst. Dat vond ik ook wel heel gaaf aan Chiang Mai, Thaien en toeristen dansen samen in dezelfde kroegen en al met al mixt iedereen goed samen.

Hierna ben ik via grensplaats Chiang Rai met een aantal Engelsen de grens met Laos overgestoken en zit ik nu op een boot die ons over de Mekong River naar Luang Prabang brengt, de eerste stad die ik zal zien in Laos. Aangezien ik op deze boot natuurlijk geen wifi had verzend ik dit verslag van uit Luang Prabang, maar hier zal ik de volgende keer meer over vertellen!

Liefs en tot horens,
Xxx Niek